vrijdag 3 juli 2015

De kunst van het verwaarlozen

De kunst van het verwaarlozen

Waarom zijn de kamers van professoren en geniale componisten vaak zo'n enorme bende? Een goede vriend van mijn vader had niet alleen een toonsoort als voornaam. Ab van Duuren was werkelijk een geniaal componist en ik noemde hem Bach, vanwege zijn componisten-uiterlijk. Ook zijn huishouden paste helemaal in het plaatje van een componist. Na zijn overlijden werd er een stichting in het leven geroepen, die nog een heel jaar bezig was om al zijn werken laag voor laag van de vloer af te krabben. Ab was een discipel van een kunstvorm: de kunst van het verwaarlozen.

Kunst van het verwaarlozen
Eigenlijk is focussen helemaal niet zo moeilijk. Iedereen kan zich wel richten op iets. Het moeilijkste is het om je niet af te laten leiden. Eigenlijk moet je alles verwaarlozen behalve waar je mee bezig bent. Als je een supersnelle gitarist wilt worden, dan verwaarloos je alles behalve je gitaarspel. Je doet je TV weg, je verwaarloost je huishouden en je negeert je telefoon. Alleen op die manier word je een hele goeie gitarist. Frank Gambale vertelde een vriend van mij eens dat hij tien jaar lang geen sociaal leven had, voordat hij beroemd werd met de Chick Corea Electric Band.

School
Waarom is het eigenlijk zo moeilijk om te verwaarlozen? Ik denk dat het komt door onze opvoeding en ons schoolsysteem. We leren al heel jong dat verwaarlozen slecht is. Als er iets onze aandacht vraagt, dan moeten we dat 'oplossen'. Als we de telefoon niet opnemen, worden we asociaal genoemd. Als we ons huis niet opruimen, worden we slordig genoemd. Laten we daar verandering in brengen. Ik noem je geniaal.

Wazige blik
Ik heb in Amsterdam een manier van fietsen ontwikkeld waarmee ik van iedereen voorrang krijg. Ook hier betrof het een uiting van de kunst van het verwaarlozen. In plaats van aandacht te schenken aan het gevaarlijke rijgedrag van anderen, ben ik zelf de gevaarlijke gek. Richting de Dam zet ik mijn wazige blik op. Ik kijk dromerig in het rond. De groepjes toeristen springen vanzelf opzij. Het is beter om zelf slecht te zijn, dan de fouten van anderen te moeten opvangen. Het leven wordt een stuk gemakkelijker zo.

Last van mijn rug
In 2011 had ik een langere tijd last van mijn rug. Na zeven weken besloot ik om te kijken of de kunst van het verwaarlozen ook hier zou werken. Als ik pijn voelde zou ik meteen stoppen met wat ik op dat moment deed. Allereerst merkte ik dat het zitten op een bank pijnlijk was, dus ik kocht een paar klapstoelen. Staand gitaarspelen gaf ook pijn, dus ik ging zittend spelen. Ik stopte ook met computeren en ging wandelen. Na al een week geschiedde een wonder. De pijn ging weg, echt helemaal weg. Vaak zoeken we ten onrechte onze pijn op, omdat we geleerd hebben dat we problemen zouden moeten oplossen.

Disclaimer
Natuurlijk kan verwaarlozen gevaarlijk zijn. Zo sterven mensen met een vieze WC

een paar jaar eerder en daarom heb ik inmiddels een professionele schoonmaker. Het is niet zozeer dat je iets bereikt met het verwaarlozen. Het is meer een opoffering om echt heel goed in dat ene ding te worden. In een maatschappij waar alles lijkt te kunnen is het een kunst geworden om nee te zeggen. Je kunt maar één ding. Nog een tip: start een timer op www.toggl.com en kijk hoelang je je kunt concentreren op één ding. Tien minuten is al een prestatie. Succes! 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten